Karen Stone to kobieta zbliżająca się do 50-tki, która nie może pogodzić się z nieuchronnym upływem czasu. Poznajemy ją w momencie, gdy jej rola w sztuce "Jak wam się podoba" zostaje wyśmiana przez londyńską krytykę ( Karen wcieliła się w rolę młodziutkiej Rozalindy).
"Przygasła" gwiazda postanawia zdjąc sztukę i wyjechać z mężem na wakacje, aby oderwać się od tego szumu. Kiedy małżonek nagle żegna się ze światem, Pani Stone pozostaje sam na sam z własnym wobcowaniem i palącą melancholią.
Osiada w Rzymie, gdzie pragnie zaznać odrobiny spokoju i wyciszenia. Na jej drodze pojawia się jednak żądny pieniędzy włoski żigolo, który umie owijać sobie płeć piękną wokół palca. W postać "żigolo italiano" wcielił się Warren Beatty (niestety jego marny włoski akcent w dużej mierze paskudzi tą postać, momentami ocierając się o karykaturę).
Wyrachowany i narcystyczny Paolo uderza w najsłabsze punkty Pani Stone, rozbudzając jej uśpioniony głód uczuciowy. Kobieta coraj bardziej brnie w sidła oczywistej pułapki zastanionej przez chciwego Włocha, świadomie (lub nie) sprowadzając na siebie coraz to więcej ciosów...

Przygnębiający wydźwięk filmu przygniata jeszcze bardziej jeśli wziąść pod uwagę to, że autentyczny smutek Vivian Leigh nie był zabiegiem aktorskim.
Podczas kręcenia "Rzymskiej wiosny..." Vivian była w trakcie bolesnego rozowdu z Laurence'm Olivier'em, w tym czasie dowiedziała się też, że ma on poślubić Joan Plowright. Cierpiała również na zaburzenia psychiczne i powtarzające się ataki depresji (po skończeniu filmu poddała się leczeniu elektrowstrząsami).

Postać Karen Stone ma wiele wspólnego z postacią Blanche Dubois ("Tramwaj zwany pożądaniem"), niektórzy sądzą też, że z samym życiem Vivian Leigh (podobno przez długie lata ciężko przechodziła przez kryzys wieku średniego, a L. Olivier otwarcie nazwał ją "nimfomanką").